Η Σαντορίνη του χθες και του σήμερα .

Στην εκδρομή μας στην Σαντορίνη κάναμε ένα ταξίδι στο τόπο αλλά και στον χρόνο.

Ανακαλύψαμε τα υπόσκαφα κτήρια του νησιού, σκαλισμένα στο μαλακό ηφαιστειακό πέτρωμα. Παλιά ήταν κατοικίες φτωχών ναυτικών. Δύο μικρά συνεχόμενα δωμάτια, δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά το χειμώνα. Σήμερα πολλά έχουν ανακαινιστεί και χρησιμοποιούνται για κατοικίες, ξενοδοχεία ή καταστήματα.

Επισκεφθήκαμε την υπόσκαφη εκκλησία του Αγίου Ζωσιμά στο χωριό Καρτεράδος και είδαμε να μοιράζουν τοπικά φαγητά στους πιστούς την ημέρα της γιορτής του Αγίου.

 Ξεναγηθήκαμε στο υπόσκαφο οινοποιείο και μουσείο οίνου. Βρίσκεται σε στοές μήκους 300 μέτρων και 8 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης και διηγείται την ιστορία του Σαντορινιού Αμπελουργού από το 1660 έως το 1970.  Εντυπωσιαστήκαμε στην επίσκεψη μας στον προϊστορικό οικισμό, στο Ακρωτήρι. Τα πέτρινα πολυώροφα κτήρια με τις ωραίες τοιχογραφίες και το σύστημα αποχέτευσης, προστατεύονται από το νέο βιοκλιματικό στέγαστρο. Είναι κατασκευασμένο από ξύλο και ατσάλι, έχει αισθητήρες για αυτόματο αερισμό και αφήνει να περνά άπλετο φως. Είναι πλήρως ενταγμένο στο φυσικό περιβάλλον και η θερμοκρασία στο εσωτερικό του το καλοκαίρι,  είναι μικρότερη κατά έξι βαθμούς Κέλσιου από ότι στο εξωτερικό.

Η ομάδα των βιοκλιμάτικων

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ 

Ο κρόκος, το χρυσάφι της ελληνικής γης όπως αποκαλείται, συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών, για το άρωμα, το χρώμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες.

Η Κλεοπάτρα το χρησιμοποιούσε στα καλλυντικά της, οι αρχαίοι Φοίνικες στις προσφορές τους στη θεά Αστάρτη, ο Όμηρος το αναφέρει στα κείμενά του ενώ το συναντάμε ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη.

Οι κάτοικοι της περιοχής φυτεύουν τον κρόκο κάθε καλοκαίρι και όταν φθάσει το φθινόπωρο αφαιρούν με το χέρι τα πολύτιμα στίγματα του πανέμορφου λουλουδιού και τα αποξηραίνουν προσεκτικά για να γίνουν τα βαθυκόκκινα λεπτά νήματα. Χρειάζονται 50.000 περίπου στίγματα για να προκύψουν 100 γραμμ. κόκκινου κρόκου.

Ο κρόκος ή η ελληνική ζαφορά (saffron) όπως συνήθως λέγεται, ανήκει στην καλύτερη ποιότητα σαφράν στον κόσμο.



Κρασί .Η Σαντορίνη έχει μια μεγάλη παράδοση στην αμπελουργία, τουλάχιστον 3500 χρόνια. Το μοναδικό της κλίμα σε συνδυασμό με τη σύσταση του εδάφους έχουν κάνει τις ποικιλίες που οινοποιούνται να δίνουν κρασιά με ξεχωριστή προσωπικότητα.

Η Σαντορίνη διαθέτει έναν από τους πιο παλιούς αμπελώνες σε όλο τον κόσμο που προέρχεται από τα προιστορικά χρόνια. Οι βασικές ποικιλίες σταφυλίων που καλλιεργούνται στη Σαντορίνη και δίνουν όλη τη μεγάλη ποικιλία των κρασιών της είναι το Ασύρτικο, Αθήρι και το Αηδάνι από τα λευκά και η Μαντηλαριά, το Μαυροτράγανο και το Βουδόματο από τα κόκκινα. Τα κρασιά της Σαντορίνης χαρακτηρίζονται από έντονα αρώματα και γεύσεις και υψηλούς αλκοολικούς βαθμούς.


Η φέτα είναι είδος τυριού στην άλμη, τις ρίζες της οποίας τις βρίσκουμε χιλιάδες χρόνια πριν στην Αρχαία Ελλάδα. Παρασκευάζεται αποκλειστικά από γάλα προβάτου ή αιγοπρόβειο, δηλαδή μείγμα με έως 30% γάλα κατσίκας. Η γεύση της φέτας είναι αλμυρή και αποθηκεύεται σε υγρό άλμης ή ξινόγαλου για περίπου 3 μήνες. Από τη στιγμή που απομακρυνθεί από την άλμη, η φέτα χάνει όλα τα υγρά της και γίνεται πιο συμπαγής. Η φέτα έχει άσπρο χρώμα ενώ αποθηκεύεται συνήθως σε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια. Η ποικιλία αλλάζει ανάλογα και με την σκληρότητα του τυριού. Έτσι λοιπόν μπορούμε να την βρούμε από σκληρή έως και πολύ μαλακή μορφή. Αναλόγως διαφέρει και η γεύση. Το λίπος που περιέχεται κυμαίνεται από 30% έως 60%, ενώ ο μέσος όρος είναι γύρω στο 45%.



Περιοχές παραγωγής φέτας θεωρούνται οι: Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος και η νήσος Λέσβος (Μυτιλήνη). Επίσημες προσπάθειες έχουν γίνει για την ένταξη και άλλων περιοχών όπως η Κρήτη.

Φάβα Σαντορίνης είναι διάσημη για τη μοναδικότητα που της δίνει το έδαφος της Σαντορίνης. Η Φάβα είναι ένα από τα πιο παλιά προϊόντα της Σαντορίνης μαζί με το σταφύλι και έχουν βρεθεί αρχαία απομεινάρια στις αρχαιολογικές ανασκαφές. Το μέγεθος της Φάβας είναι σαν ψηλό χαλικάκι με έντονο κίτρινο χρώμα. Αυτό που κάνει τη Φάβα Σαντορίνης να ξεχωρίζει είναι η γεύση της και το άρωμα της.



Μαγειρεμένη τη Φάβα θα τη γευτείτε σε όλα τα τοπικά εστιατόρια, καθώς δεν λείπει από κανένα μενού σε διάφορες παραλλαγές. Αυτή βέβαια που πρέπει να δοκιμάσετε είναι οπωσδήποτε η κλασική συνταγή με το κρεμμύδι.

Φάβα Σαντορίνης θα βρείτε και σε ψαγμένα εστιατόρια σε όλη την Ελλάδα.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

http://www.safran.gr/

http:// www.wikipedia.gr

http://www.santoriniinfo.gr

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΩΝ

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΤΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ?

ΑΡΧΑΙΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ

ΟΣΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΝΑ ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΛΑΜΑΚΙ(ΣΟΥΒΛΑΚΙ)

Η συνταγή είναι γνωστή από την ελληνική αρχαιότητα. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αθηναίου στο έργο του Δειπνοσοφιστές, ότι ο Ηγήσιππος στο Οψαρτυτικό του, δηλ. στον οδηγό μαγειρικής που έγραψε, αναφέρει ένα έδεσμα που λεγόταν κάνδαυλος και ήταν κάτι ανάλογο με το σημερινό σουβλάκι. Συνδύαζε κομμάτια από ψητό κρέας, πίτα, τυρί και άνηθο και σερβίριζαν με ζουμί
Το σουβλάκι από εντόσθια αναφέρεται σε ρωμαϊκά κείμενα του 1ου αιώνα μ.Χ. αλλά και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετά την άλωση, μικροπωλητές πωλούσαν στους δρόμους εκτός από φρούτα ή λαχανικά, και σουβλάκι με πίτα.Σήμερα αποτελεί χαρακτηριστικό φαγητό της ελληνικής κουζίνας και είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο.

Τώρα πια το σουβλάκι περιέχει διάφορα κρέατα όπως κοτόπουλο, κεμπαπ , γύρο και άλλα, καθώς και σερβίρεται με πίτα πατάτες και άλλα υλικά.

ΕΚΡΗΞΙΓΕΝΕΣ ΠΕΤΡΩΜΑ

Εκρηξιγενές πέτρωμα

Τα εκρηξιγενή, ή πυριγενή, ή μαγματογενή πετρώματα αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των πετρωμάτων επί των οποίων και δημιουργήθηκαν τα ιζηματογενή. Αποτελούν μια από τις τρεις κύριες ομάδες των πετρωμάτων, (η τρίτη ομάδα είναι τα μεταμορφωσιγενή πετρώματα), που παρατηρούνται στους γεωλογικούς σχηματισμούς.

Τα πετρώματα αυτά δημιουργήθηκαν από διάπυρο υλικό (μάγμα), που στερεοποιήθηκε στο εσωτερικό ή τελικά καλύφθηκε από άλλα πετρώματα του εξωτερικού φλοιού της Γης. Μερικά από αυτά τα μάγματα περιέχουν πολύ πυρίτιο, είναι πυκνόρρευστα όπως όταν λιώνει το γυαλί. Σε άλλες περιπτώσεις το μάγμα έχει διεισδύσει σε πτυχώσεις, σχισμές βράχων σε μεγάλο μήκος. Τα μάγματα αρχίζουν να προβάλλουν στην επιφάνεια της γης μετά πολύ καιρό από τη σκλήρυνσή τους όταν πλέον η διάβρωση καταστρέψει τα υπερκείμενα πετρώματα από τα οποία καλύπτονται.

Τα μάγματα καθώς ψύχονται απελευθερώνουν αέρια που περιέχουν. Εάν αυτή η ψύξη γίνει αργά τότε η ολοκλήρωσή της θ΄ απαιτήσει ίσως χιλιάδες χρόνια. Οι κρύσταλλοι των ορυκτών που σχηματίζονται σ΄ αυτή τη περίπτωση είναι κατά πολύ μεγαλύτεροι από εκείνους της ταχείας ψύξης και, επειδή είναι εμφανείς με γυμνό μάτι χαρακτηρίζονται ως φαινοκρύσταλλοι. Συνεπώς όλα τα υαλώδη εκρηξιγενή πετρώματα ή αυτά που περιέχουν πολύ μικρούς κρυστάλλους (κρυπτοκρυστάλλους) έχουν υποστεί στερεοποίηση πολύ κοντά στην επιφάνεια της Γης και τα πετρώματα ονομάζονται κρυπτοκρυσταλλικά.

Εάν οι κρύσταλλοι στο ίδιο πέτρωμα εμφανίζουν με δύο διαφορετικά μεγέθη τότε το πέτρωμα καλείται πορφυροειδές.

Το μάγμα που ψύχεται σε μεγάλα βάθη δίνει γένεση στα λεγόμενα πλουτώνεια πετρώματα (γρανίτης)

 Σχηματισμοί

 ·        Βαθόλιθοι ονομάζονται τα μάγματα που βρίσκονται σε βάθος μέχρι ενός χιλιομέτρου.

·        Λακόλιθοι ονομάζονται τα μάγματα σχήματος φακού ή μανιταριού με πλατιά βάση και βρίσκονται σε μικρότερο βάθος.

·        Φλεβοστρώματα λέγονται οι διεισδύσεις μάγματος σε μεγάλες πλάκες παράλληλες προς τη διεύθυνση των γύρω πετρωμάτων.

·        Εγκάρσιες φλέβες ονομάζονται οι διατάξεις εκείνες πάχους από μερικά εκατοστόμετρα μέχρι 150 μέτρων και τέμνουν οριζόντια τα περιβάλλοντα πετρώματα. Γενικά ως φλέβα ονομάζεται κάθε ακανόνιστη διείσδυση.

Όταν το μάγμα φθάσει στην επιφάνεια δημιουργεί τη λάβα, τα δε πετρώματα που σχηματίζονται απ΄ αυτή χαρακτηρίζονται ηφαιστειακά εκρηξιγενή πετρώματα ή ηφαιστειογενή πετρώματα. Υπάρχουν οροπέδια τέτοιας λάβας όπως του Όρεγκον στις ΗΠΑ και του Ντεκκάν στην Ινδία που καλύπτουν εκτάσεις χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Σημειώνεται πως η λάβα από ένα κρατήρα μπορεί να συσσωρευτεί κατά στρώματα δημιουργώντας έτσι "γεωλογικές ασπίδες", όπως εκείνη των νήσων Χαβάη

Η λάβα μπορεί να δώσει γένεση σε πετρώματα ανοιχτόχρωμα ή σκούρα, υαλώδη ή μικροκρυσταλλικά, συνεκτικά ή εύθρυπτα.

Μαρινοπουλος, Μαστροκαλος, Δημοπουλος

ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ

Τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά είναι ξεραμένα μέρη διαφόρων φυτών που καλλιεργούνται για τις αρωματικές, οξείας οσμής και γεύσης και γενικά επιθυμητές ουσίες που παράγουν. Αποτελούνται από ριζώματα, βολβούς, φλοιούς δέντρων, μπουμπούκια, καρπούς, σπόρους και φύλλα.

Τα μπαχαρικά προέρχονται από τις τροπικές ή υποτροπικές περιοχές του κόσμου και από τα πιο δημοφιλή είναι το κάρδαμο, η κανέλα, το γαρίφαλο και το πιπέρι. Οι σπόροι μπαχαρικών περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων το γλυκάνισο, το κάρον (caraway), το κύμινο, το μάραθο, την παπαρούνα και το σησάμι. Ως μυρωδικά θεωρούνται τα αρωματικά φύλλα φυτών όπως ο βασιλικός, η μαντζουράνα, ο δυόσμος, το δεντρολίβανο και το θυμάρι. Όλα χρησιμοποιούνται για να δώσουν άρωμα και γεύση στα διάφορα φαγητά. Δεν έχουν ουσιαστική θρεπτική αξία στις μικρές ποσότητες που χρησιμοποιούνται, όμως διεγείρουν την όρεξη, δίνουν ουσία στο φαγητό και ενισχύουν τη γεύση και τη γευστική απόλαυση. Από τα πανάρχαια χρόνια χρησιμοποιήθηκαν για θεραπευτικούς και τελετουργικούς σκοπούς, αλλά και για την παρατεταμένη διατήρηση των τροφών. Σήμερα η βιομηχανία τροφίμων τα χρησιμοποιεί κατά κόρο για την παραγωγή πλήθους προϊόντων, όπως επεξεργασμένα κρέατα, λουκάνικα, σάλτσες κάθε είδους, έτοιμες μουστάρδες και ξίδια, τουρσιά, τα πιπεράτα, ξινά ή γλυκά τουρσιά της Ανατολής (chutneys), μαγιονέζες, ντρέσινγκ για σαλάτες, μπισκότα, γλυκά και ποτά, ενώ τα αιθέρια έλαια που περιέχουν χρησιμοποιούνται στην αρωματοποιία, τα καλλυντικά, τα είδη περιποίησης του σώματος και τον καπνό.

Σήμερα σε κάθε σουπερμάρκετ όπως και σε πολλά μικρά καταστήματα τροφίμων βρίσκουμε μεγάλη ποικιλία μπαχαρικών, ενώ τα πιο «εξωτικά» από αυτά βρίσκονται σε ασιατικά καταστήματα τροφίμων, που αποτελούν πια γεγονός σε κάθε μεγάλη πόλη.